Een boeiende familiekroniek….

Rouwcentrum Gielis-Veremans kan een boeiende familiekroniek voorleggen in Hoboken en Kontich.

Jacobus Gielis

De stamvader van de familie was Jacobus Gielis, geboren te Hoboken in 1793 en gemeente-onderwijzer van 1820 tot 1844. Hij werd op 12 oktober 1836 benoemd tot hoofdtoezichter, met toezicht op dijk, jacht en vispacht in de polders. Na talrijke overstromingen waren er in de polders enorme visputten ontstaan, zodat de visvangst (en tevens de jacht) rijk was. Voor de inwoners met stroperstalent een middel om vlot wat bij te verdienen. De hoofdtoezichter zal trouwens ook wel zijn deel van deze illegale koek hebben gehad...

In 1838 werd Jacobus Gielis koster benoemd door "Engelbertus Sterckx, aartsbisschop van Mechelen en Primaet der Nederlanden" (sic.). De oorspronkelijke akte daarvan bestaat nog steeds.

Jacobus Gielis stierf in 1861 te Hoboken, en werd begraven op het kerkhof rond de kerk, waaraan hij zoveel zorgen had besteed.

Alardus Gielis

Zijn oudste zoon, Alardus Gielis, was een man met veel talenten. Hij volgde zijn vader op bij bisschoppelijke benoeming van Victor Augustus Isidorus Deschamps, "Cardinael-Priester der Heilige Roomse Kerk van de titel van Sint-Bernardus-in-de-Thermen, bij de gratie Gods en van den H. Apostolischen Stoel, Aartsbisschop van Mechelen, Primaat van België" (sic.). De oorkonde werd getekend op 17 november 1876.

Alardus was een zeer begaafd man, o.a. zeer beroemd als orgelist. Hij speelde niet enkel in Hoboken, maar ook in Antwerpen en zelfs in Brussel, wat toen geen geringe prestatie was. Vaak werd hij uitgenodigd om grote kerkelijke feesten in Antwerpen te komen opluisteren. Hij bezat een enorm gevoel voor improvisatie en na de kerkelijke plechtigheid bleven de aanwezigen tot de laatste noot naar zijn "sortie" luisteren.

Hij kon het orgel laten zingen , treuren en jubelen, al naargelang de plechtigheid van het ogenblik. In 1880 oogstte hij een onvergetelijk succes op de toenmalige tentoonstelling van kerkorgels te Brussel. Niemand kon geloven dat deze kunstenaar afkomstig was uit het kleine, onbekende Hoboken. Daarnaast beoefende hij als hobby kunstschilderen. Hij kopieerde verschillende beroemde schilderijen op een meer dan verdienstelijke manier. "De aanbidding der Wijzen" is o.a. in een vergrote uitgave, een echt meesterwerk geworden (advies van de grote kunstkenner, wijlen Prof. Jozef Muls).

Vanzelfsprekend was Alardus Gielis een zeer gewaardeerd en gekend man. Zijn huis werd "in den zoete inval" genoemd. Hij kreeg regelmatig bezoek van gekende orgelisten, w.o. Frans Van Hoof, orgelist van de H. Michael en Petrus, en vader van de later zo gevierde Jef Van Hoof, die zijn eerste vorming genoot onder de kundige leiding van Alardus Gielis. Een andere beroemde vriend des huizes was de internationaal bekende Karel Verlat, de dierenschilder, en in die jaren Directeur van de Academie van de Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen.

Alardus Gielis is helaas te vroeg gestorven in 1895, nauwelijks 50 jaar oud. Hij werd begraven naast zijn vader.

Josephus Gielis

Josephus Gielis, geboren te Hoboken in 1874, werd zijn opvolger. Petrus Lambertus Goossens, Aartsbisschop van Mechelen, Primaat van België, ondertekende de benoeming op 16 juli 1896. Josephus Gielis was een man die leefde om goed te doen en werd door iedereen "Jef de koster" genoemd. Hij heeft gedurende 55 jaar trouw zijn ambt verricht. Hij is nooit éénmaal afwezig geweest, tenzij de gezondheid het hem belette. Jozef Gielis was enkel bekommerd om zijn omvangrijk gezin en zijn beroep. In 1904 werd het oude kosterhuis afgebroken. Op dezelfde plaats werd een nieuw winkelhuis opgebouwd en dat was goed ingeschat door Jozef Gielis, want er was een enorme evolutie op komst.

Er stonden echter ook moeilijke tijden voor de deur: de Eerste Wereldoorlog! Hoboken was intussen uitgegroeid tot de belangrijkste randgemeente van Antwerpen, met een bevolking van ruim ± 12.800 inwoners.

Na de bezetting van 1914 - 1918, evolueerde alles heel snel. Het kerkhof rond de kerk werd gesloten. Aan de Sint-Bernardsesteenweg werd een nieuwe, moderne begraafplaats geopend. Dit had een enorme invloed op het beroep van begrafenisondernemer. De eerste paardenlijkwagens werden aangeschaft. De begrafenisplechtigheden werden verstedelijkt. Kinderen werden thuis geboren. Mensen stierven ook thuis. Bij een overlijden werd meestal de voorkamer ingericht als rouwkapel. Op de dag van de begrafenis werd de overledene door de priesters afgehaald en stoetsgewijs naar de kerk gebracht, gevolgd door familieleden en buren. De "kumul" koster-begrafenisondernemer werd alsmaar moeilijker. Hoe drukker de zaak, hoe lastiger de ceremonie in en buiten de kerk.

De bevolking was intussen aangegroeid tot ongeveer 30.000 inwoners en met de Tweede Wereldoorlog voor de deur (en nog een massa minder prettige herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog!) besloot vader Jozef Gielis het beroep te splitsen. Hij bleef koster tot aan zijn pensioen. Zoon Jan Gielis werd begrafenisondernemer. Jozef Gielis overleed in 1951, in de berusting dat hij zijn volle plicht had gedaan. 

Jan Gielis

Jan Gielis heeft de verdienste dat hij de begrafenis onderneming aanzienlijk heeft uitgebreid. Na de Tweede Wereldoorlog kwam er een modernisering in het beroep. De paardenlijkwagens werden vervangen door auto's. Jan Gielis installeerde een bijhuis in Berchem - zowat een springplank naar Antwerpen - en één in Kontich. Geleidelijk aan kreeg hij hulp van zijn zoon Dirk, die hem in 1975 opvolgde.

Nieuwe bazen, nieuwe wetten, zegt men wel eens... Het huis aan de Dokter Coenstraat 13 werd volledig afgebroken.

Dirk Gielis

Dirk Gielis liet een totaal nieuw gebouw oprichten. Modern van architectuur en erg zakelijk bedacht. Naast een winkel, bureauruimte en magazijn, werd een mortuarium voorzien dat volledig aangepast was aan de veranderde gebruiken bij een overlijden.

Ook in Kontich heeft Dirk Gielis voor vernieuwing gezorgd. In 2002 heeft hij immers een nieuw rouwcentrum opgericht op de Antwerpsesteenweg 80, de perfecte manier om verder te zetten wat vader Jan Gielis reeds had gerealiseerd in deze bloeiende gemeente. Naast begrafenisondernemer is Dirk bij gelegenheid ook actief als lector in de parochie (Sint-Martinus) voor de zaterdagavond- en/of zondagsmis.

Jan Gielis

In 1996 kreeg Dirk Gielis de hulp van zijn oudste zoon Jan Gielis (genoemd naar zijn grootvader) die op zijn beurt voor vernieuwing zorgde. Naast het bijstaan van zijn vader in het begrafeniswezen zorgde hij ervoor dat al het rouwdrukwerk in eigen huis kon worden gedaan. Iets wat een enorme meerwaarde is vermits er voor het drukwerk geen externe partij meer bij betrokken moet worden. Na een jarenlange carrière als begrafenisondernemer heeft Jan Gielis beslist om professioneel een ander pad te gaan bewandelen. 

Bart Gielis

Ook Bart Gielis, de jongste zoon van Dirk, toonde zijn interesse in het beroep en vervoegde zijn vader en broer in 2003. Naast het organiseren en uitvoeren van uitvaartplechtigheden, draagt hij met zijn gezonde kennis van informatica zijn steentje bij.

Vanaf april 2008 heeft Dirk de fakkel overgedragen aan zijn zonen (als zesde generatie). Uiteraard blijft hij nauw bij de zaak betrokken en stond hij hen bij waar nodig. Op 9 juli 2010 is Dirk Gielis veel te vroeg overleden. Hij wordt gemist.

Bart Gielis zet als enige zaakvoerder de uitvaartonderneming verder en zorgt zo dat de naam Gielis-Veremans een gevestigde waarde is en blijft in Hoboken, Kontich en omstreken.